Vandaag over een jaar

Vandaag is er Stan die een conversiestoornis en autisme heeft. Hij verplaatst zich in een rolstoel. Hij wil een jaar oefenen om, op wereldniveau, de top 10 van het rolstoeltennis te bereiken. Het is hem gelukt. Hij staat (op het moment van TV opname) op plaats 3.
Niet alleen in het tennis heeft hij een nieuwe wereld ontdekt, ook daarbuiten, hij noemde vooral de sponsorwereld en fotoshoots. Stan heeft als het ware een nieuw leven voor zichzelf gecreëerd. Hij geniet van de aandacht.
Stan wordt binnenkort 18 jaar en van dat moment af mag hij meedoen met de senioren, zeg maar: de grote jongens.
Op dit moment is het te vroeg om de Paralympics als doel te hebben. Daarvoor speelt hij nog niet lang genoeg. Ooit wil hij het wel doen, misschien in 2024.
Als kijker heb ik er weinig of niets aan toe te voegen. Hij had een plan, een doel, een datum en hij is geslaagd.
---------------------------------------------------------------------------------------------
Leen en Lies zijn twee 20-ers met MS die een jaar willen trainen om de dodentocht van 100 km in Bornem uit te wandelen. Ze willen het doen om aan de wereld te tonen dat MS niet hun leven bepaald. Een uithangbord dus voor andere MS-ers. Een prima objectief.
Met bloed, zweet, tranen (echt) en andere lichaamsvochten (zoals ze zelf zeggen) hebben ze geoefend, gewandeld, getraind en dat ging met vallen opstaan, bezoeken aan het ziekenhuis en andere obstakels.
Ze hebben niet gezegd hoeveel tijd ze nodig hadden om de afstand af te leggen, maar vol trots toonden ze hun medaille en diploma. Geslaagd in hun opzet. Het vroeg moed maar vooral volharding denk ik want hun voeten lagen open na de wandeling en ze waren hondsmoe. En dat geloof ik graag.
Twee items rond handicap in één programma en geweldig positief, van mensen die geloven en bewijzen dat een handicap hen niet tegenhoudt om een vooropgesteld doel te bereiken.